Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

33 ηΜέΡες

6η ημέρα – Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Το γραφείο θα παρέμενε κλειστό και σήμερα. Ο dr. Claro το πρωί πήγε στο κρεβάτι του να κοιμηθεί. Όλο το βράδυ είχε μείνει ξάγρυπνος μέσ’ τα σκοτάδια του καθιστικού, χωρίς τηλεόραση, χωρίς ανταποκρίσεις. Δεν τις χρειαζόταν. Αυτός μύριζε τη βία, έστω κι αν είχε κλειστές τις πόρτες και τα παράθυρα. Σκεφτόταν και αναρωτιόταν για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω του. Ναι, έπιασε τον εαυτό του να τον ενδιαφέρει τι γίνεται γύρω του μετά από … αρκετά χρόνια … τότε που…
Ξύπνησε από τα μουστάκια της Lioz, που τρίβονταν στην αγκαλιά του. Μάλλον πείναγε. Είχε πάει 2.00 η ώρα. Πήγε στην κουζίνα και της έβαλε ξηρά τροφή και φρέσκο νεράκι. Αυτός δεν μπορούσε να φάει τίποτα. Από συνήθεια όμως άνοιξε-έκλεισε το ψυγείο και μετά ψαχούλεψε το ξύλινο κουτί πάνω στον πάγκο. Βρήκε τα χάπια του, τα πήρε στα χέρια του, τα κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά τα ξαναέβαλε μέσα.
Έβαλε να φτιάξει καφέ φίλτρου και κατέβασε το ημερολόγιο από τον τοίχο για να αλλάξει μήνα. Αύγουστος, Σεπτέμβριος, Οκτώβριος, Νοέμβριος, Δεκέμβριος. Τελείωνε και αυτός ο χρόνος. Τότε θυμήθηκε τις 33 ηΜέΡες. Πήρε μια κούπα με καφέ και πήγε στο γραφείο του. Το σχισμένο και συναρμολογημένο σημείωμα το είχε κολλήσει πάνω σε ένα περιοδικό. Το είχε παραλάβει την Παρασκευή και από τότε είχαν περάσει 5 ημέρες. Άρα, ότι ήταν να γίνει θα γινόταν σε 28 ημέρες. Ποιος να του το είχε στείλει άραγε; Τις σκέψεις του διέκοψε το κουδούνι της εξώπορτας. Δεν περίμενε κανένα και είχε πολύ καιρό να έρθει άνθρωπος στο σπίτι του.
Ανοίγοντας την πόρτα είδε την Ana. Ο dr. Claro πήγε να χαμογελάσει και μετά σαν να κατσούφιασε. Η Ana τον φίλησε στα μάγουλα και του είπε:

- Μην ανησυχείς, Claro! Δεν θα καθίσω πολύ. Πέρασα για ένα γεια, γιατί ήμουν εδώ στο κέντρο, στην συγκέντρωση της ΓΣΕΕ. Και είπα να δω μήπως δεν είχες πάει στη δουλειά…
- Ελα, έλα πέρνα! Μην με παρεξηγείς, με ξέρεις τώρα… Θες καφέ; Μόλις έφταξα. Μια στιγμή μόνο να βγάλω τις πυτζάμες και να βάλω κανένα παντελόνι.

Όσο ο dr. Claro άλλαζε, η Ana έβαλε καφέ και πήγε στο γραφείο του. Πάντα της άρεσε να χαζεύει τα βιβλία στην από τοίχο σε τοίχο και από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι βιβλιοθήκη του. Αυτή τη φορά όμως τα μάτια της κόλλησαν στο σχισμένο σημείωμα: «έχεις 33 ηΜέΡες…». Το μυαλό της θόλωσε. Όταν μπήκε ο dr. Claro δεν μπόρεσε να πει λέξη, εξακολούθησε να κοιτάει το σημείωμα.

- Εδώ είσαι Anina;… Βλέπω βρήκες το σημείωμα. Δεν ήξερα αν έπρεπε να σου πω για αυτό, αλλά αφού το βρήκες… Μου το έστειλαν την περασμένη Παρασκευή σε ένα γκρι φάκελο, χωρίς αποστολέα. Στην αρχή δεν του έδωσα σημασία. Ούτε τώρα, βέβαια, του δίνω σημασία… Κάποια φάρσα θα είναι. Έλα πάμε να κάτσουμε στο σαλόνι, να μου πεις τα νέα σου...

3 σχόλια:

bright Φω είπε...

καλημέρες καλημέρες

με πολλές σκέψεις για όσα συμβαίνουν και επαναλαμβάνω εδώ ένα σχόλιο που έκανα στο προηγούμενο ποστ, με αφορμή της γλυκειάς μου zeni

"Μπαα, είναι πολύ νωρίς για να φυτρώσουν λουλούδια. Αφού κάηκαν "τα χωράφια" μας, πρέπει να τα καθαρίσουμε, να τα οργώσουμε και μετά να επιλέξουμε προσεχτικά τους σπόρους που θέλουμε να ρίξουμε...
Υπομονή και ψυχραιμία..."

όπου "χωράφια" ας βάλει ο καθένας μας ότι τον εξόργισε, τον θύμωσε, τον κλόνισε...

καλημέρες φωτεινές, δυνατές, ηχηρές!

Ανώνυμος είπε...

ε! ναι ημουν κι εγω εδω... καλησπερα!

Ανώνυμος είπε...

γεια απο το νοτο