33 ηΜέΡες

(2η ημέρα – Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008)

Ο dr. Claro το περασμένο βράδυ αποκοιμήθηκε στον καναπέ με την τηλεόραση ανοιχτή. Όταν ξύπνησε το Σάββατο το πρωί κάποιοι άνθρωποι χόρευαν τσιφτετέλι. Άλλαξε κανάλι, βρίσκοντας ψαχουλευτά το τηλεκοντρόλ μέσα στην κουβέρτα του και αμέσως μετά σχεδόν υπνοβάτησε μέχρι την κουζίνα. Έβαλε λίγο γάλα στην Lioz και ήπιε και αυτός ένα ποτήρι, παίρνοντας παράλληλα και τα πρωινά του χάπια. Επέστρεψε στον καναπέ και συνέχισε να κοιμάται ακούγοντας την τηλεόραση.
Το απόγευμα τον ξύπνησε ο ήχος του τηλεφώνου. Ήταν η φίλη του η Ana, ένας από τους λίγους ανθρώπους που μπορούσε να μιλήσει πορτογαλικά στην Αθήνα. Τον κάλεσε την Κυριακή το μεσημέρι για φαγητό με αφορμή τη γιορτή του άνδρα της, του Νίκου. Ο dr. Claro ποτέ δεν θυμόταν τις γιορτές των ορθοδόξων, αν και έμενε κοντά 30 χρόνια στην Ελλάδα. Της είπε ότι μάλλον θα πήγαινε, έκλεισε το ακουστικό και αφοσιώθηκε αποκλειστικά στη Lioz που είχε από ώρα χωθεί μέσα στην αγκαλιά του.

Τότε θυμήθηκε το γράμμα. Πήγε στο γραφείο του και το ξαναδιάβασε. Μήπως έπρεπε να μιλήσει για αυτό στην Ana; Έσκισε το χαρτί σε πολλά μικρά κομματάκια και το έριξε στη σακούλα για την ανακύκλωση. Παρήγγειλε μία πίτσα, έφαγε, πήρε τα βραδινά του χάπια και βούλιαξε ξανά στον καναπέ.