Κυριακή 1 Μαρτίου 2009

the clock

Ξύπνησα την παραμονή της πρωτοχρονιάς στις “8 και θάνατος και 25 δευτερόλεπτα”. Λάθος αυτή την ώρα έδειχνε πριν 2 χρόνια το ρολόι μου. Κοίταξα καλύτερα … και όμως την ίδια ώρα έδειχνε και πάλι.

Γίνεται να πέρασαν ώρες, μέρες, μήνες για να γυρίσει ο χρόνος πίσω;
Χαλασμένο το ρολόι. Μου λένε να το φτιάξω. Ξέρω, ξέρω… απαντώ βιαστικά.
Ψεύδομαι -είναι η αλήθεια- στις “αδυναμίες μου και καταρρέω και 20 δευτερόλεπτα”.

Ψάχνω για εργαλεία, για στόχους. Το παρεάκι μου ποθώ. Να μου κρατάει το χέρι σταθερό, να διορθώσω την ώρα στις “8 και ζωή και πάλι από την αρχή”. Να αφεθώ στην αγκαλιά του για να βρουν οι δείκτες ξανά τον ρυθμό τους, αλλά σαν πάλι να ζω την παράσταση «περιμένοντας τον Γκοντό».

Στη σκέψη φρίκαρα και έκλεισα τα μάτια, το τέλος ν'αλλάξω. Οι δείκτες ξεκίνησαν να τρέχουν αλλόφρονες. Βάδην επιτόπου κι εγώ να τους προλάβω. Σκόνταψα στον καθρέφτη του απέναντι τοίχου και όταν κοίταξα ψηλά ήταν "12 και ελπίδα και σφίγγω τα δόντια".



Σύρθηκα να βγω από το σπίτι στις «αγωνία παρά 5 λεπτά και 5 δευτερόλεπτα». Σηκώθηκα όρθια και ζαλισμένη. Που έπρεπε να πάω, τι έπρεπε να κάνω, πώς έπρεπε να ξαναζήσω; Στροβιλίστηκα...

Ένα βιβλίο μαγειρικής βρέθηκε στα χέρια μου. Άνοιξε στη συνταγή bitter σοκολάτας από φόβο, δάκρυα και πόνο. Η περίπτωσή μου; Όχι, πια.

Το ξεφύλλισα να βρω άλλη, μέχρι που πήγε “ 3 και θάρρος παρά μερικά δευτερόλεπτα”. Χρειαζόμουν καινούργια υλικά.

Μπήκα σε ένα περιβόλι. Τα ηλιοτρόπια του, ήλιοι φωτεινοί. Τα θαύμασα μέχρι που πήρε να νυχτώνει και θυμήθηκα στις “5 και άργησα παρά τέταρτο” ότι η ομορφιά δεν μπορεί να είναι δανεική.

Έβαλα τα πόδια στους ώμους και τράβηξα να βρω τη δική μου. Την παραμόνεψα στη γωνία να φανεί μόλις πάει “6 και ικανοποίηση και μηδέν δευτερόλεπτα”.
Ξαφνικά πέρασε ένα μπουλούκι, απέσπασε την προσοχή μου και έχασα την ώρα μου.

Πήγε "6 και άγχος και υποχρεώσεις δευτερολέπτων” κι έμεινα να κοιτώ τους αποβλακωμένους δείκτες. Θύμωσα μαζί τους. Αλλά, τι φταίνε κι αυτοί; Τους έχει ανατεθεί μια δουλειά.

Μήπως και εμένα δεν μου ανατέθηκε μια ζωή στη γέννα μου;

Τη νέα χρονιά χαϊδεύω τους δείκτες του ρολογιού μου. Στις “στιγμές ευτυχίας και 23 λεπτά και 33 δευτερόλεπτα” ηρεμούν και με ακούν.

Μετά μου ζωγραφίζουν το παρόν σαν το ποθητό μέλλον. Φτιάχνουν πολλούς ανθρώπους στο πλάι μου. Μια οικογένεια εμφανίζεται στις 9 και έρχομαι για σένα μόνο και 17 δευτερόλεπτα”.


Ανοίγω να την καλοδεχτώ. Το ρολόι μου δείχνει “αγάπη ακριβώς".




14 σχόλια:

dazed n' confused είπε...

... μμμμ ... τεεελειο ...

F είπε...

εσύ γράφεις περισσότερο απ' όσο μπορεί κάποιος σαν κι εμένα να διαβάσει. θα βελτιωθώ. πολλά φιλιά.

bright Φω είπε...

καλημέέέέρα!

άνοιξα τα παντζούρια σήμερα και μπήκε πολύ πολύ φως:)


τι χαρά να έχω σχόλια από δύο αγαπημένους μου Γιώργηδες!

kookoorookoo μου, τόσο σύντομο σχόλιο δεν έχεις ξαναφήσει και με τόσα πολλά αποσιωπητικά... υποθέτω ότι σου άρεσε το the clock, αλλά σου ξίνισε και λίγο. εεεε;




δάάάσκαλε, καλώς ήρθες στα μέρη μου!
να με διαβάζεις όποτε...


τα φιλιά μου και στους δυό σας!

bright Φω είπε...

καλό μήήήήνα!!!!

με τα πρώτα σημάδια της άνοιξης. τι ανακούφιση!!!!

ξέρω, ξέρω... Μάρτης γδάρτης, αλλά το θέμα είναι αλλού για μένα. Τέλειωσαν τρεις δύσκολοι μήνες (όπως φαίνεται και στο κείμενο) και όταν μου συμβαίνει αυτό αισθάνομαι ευτυχής και γελάω σαν παιδάκι, όπως τώρα που γράφω.

καλά ξεκινήματα και καλές συνέχειες να έχουμε!!!! (με bright'Stories...)

ελπίζω να σας αρέσει που άλλαξα κουρτίνες στο σπίτι μου.


φιλιά σε όλους!

Aurangel είπε...

καλησπέρα Φωτεινή μου και καλή Σαρακοστή!!!!

Είχα δίκιο τελικά που σου πρότεινα να αναρτήσεις το εν λόγω κείμενο στο ιστολόγιό σου!
Τώρα που το διαβάζω είναι ακόμη καλύτερο!!!!
ο τρόπος που γράφεις είναι σε μεγάλη άνοδο!!!!
Ίσως αξίζει καμμιά φορά να φιλτράρουμε και πάλι την ζωή μας μέσα από τα δεινά αι τις ανούσιες στεναχώριες ώστε να επαναπροσδιορίσουμε την ταυτότητά μας!!!!

Spy είπε...

Αγχώθηκα...

(εκτός κι ανοίγετε δική σας εταιρία για την ώρα, μιας και έχουμε λίγες...)

bright Φω είπε...

αγγελουδένια μου, είναι διαφορετικό κείμενο από αυτό που διάβασα στο σεμινάριο.

Και για τους υπόλοιπους το συγκεκριμένο κείμενο στηρίχτηκε σε μια άσκηση (στο σεμινάριο Δημιουργικής γραφής 2 στο Μικρό Πολυτεχνείο) που ζήταγε να προσδιορίσω τι ώρα δείχνει το ρολόι της προσωπικής ανησυχίας.

Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

Το γράψιμο τον τελευταίο ένα χρόνο είναι λυτρωτικό για μένα. Με βοηθάει να με αντέχω και να με προσέχω.

Την ταυτότητά μας την έχουμε, αλλά την κρύβουμε γιατί φοβόμαστε να την υποστηρίξουμε. Κι εγώ γράφω για να πλησιάσει το μέσα μου με το έξω μου.

κοριτσάκι μου, σε φιλώ!

bright Φω είπε...

αφού, κύριε spy, το άγχος για ζωή περιγράφει το the clock...

ναι, έχω μια εταιρία για την προσωπική μου ώρα. Βαρετό δεν είναι να δείχνουν όλα τα ρολόγια την ίδια ώρα;;;

την καλημέρα μου

dazed n' confused είπε...

Οχι βρε Φωτεινουλα μου ...
Πως σου περασε απο το μυαλο ?
Καθολου δεν μου ξυνισε ...
Απλα με τις εμφανισιακες αλλαγες, ειχα προσεξει μονο τον τιτλο και τη φωτο ... και μετα που καθισα και το διαβασα, εμεινα ... μ'αρεσε πολυ η γραφη σου ... για μενα ειναι ο ιδανικος τροπος γραφης ... τοσοοοο ... πως να τον πω ? ... συμπυκνωμενος ! ... δινεις τοσα πολλα να καταλαβει κανεις, μεσα σε λιγες γραμμες ...

Φιλακια !!!

bright Φω είπε...

Γιώργο μου, χαίρομαι που το διευκρίνισες, γιατί πολλές φορές έχω την αίσθηση ότι μόνο εγώ καταλαβαίνω τι γράφω και αυτό μεγαλώνει τη μοναξιά μου.

Είναι και που γενικά τα πολλά λόγια με κουράζουν.
Εξάλλου πάντα πίστευα ότι οι λέξεις είναι πενιχρές μπροστά στα συναισθήματα, στις αισθήσεις μας.

Ελα όμως που για να επικοινωνούμε έχουμε τις λέξεις.
Και πάντα οι λέξεις μου έβγαιναν δύσκολα... γινόντουσαν ένας κόμπος στο λαιμό, ένα φλέγμα που έκλεινε την αναπνοή μου...

Πλέον όμως θέλω να βρίσκω τις λέξεις που θα με επικοινωνούν με τους αγαπημένους μου, ή τους μη αγαπημένους μου, ή απλά τους γνωστούς μου για να διευκολύνω τις ζωές μας.


φιλιά και καληνύχτες!!!!

ly είπε...

Σου εύχομαι το ρολόι σου να κάνει στάση στο 7 και ΜΕ ΕΧΕΙΣ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ακριβώς. + οχι, δεν καταλαβαίνεις μόνο εσύ τί γράφεις! Καλή άνοιξη.

bright Φω είπε...

καλημέρα Lyd!!!

είναι ότι πιο σημαντικό να σε
καταλαβαίνουν, ή τουλάχιστον να προσπαθούν...

έστω και με λίγη βροχή και συννεφιά, θα'ρθει η άνοιξη:))))

καλό μήνα!

Ανώνυμος είπε...

με'γεια το νεο look!!!!!!!!!kai οι φωτογραφιες..μ'αρεσει.,.φιλια θα τα πουμε απο κοντα.....

bright Φω είπε...

μπα, μπα!!!!
θα ανέβει το ζευγάρι αλά μπρατσέτα στας Αθήνας;;;;
χαίρομαι που σου άρεσαν οι αλλαγές... αλλά μην ξεχνάς και το όνομά σου... τι είναι πάλι αυτό το σατοκ;;; κάτι ξέχασες, εεε;;;

φιλιάάάά!!!!!!