Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

Η επιλογή


- Τα νεφρά και οι πνεύμονες σύντομα θα πάψουν να λειτουργούν και θα πρέπει να διασωληνώσουμε τον πατέρα σας. Δεν έχουμε άλλη επιλογή…

Αυτή η τελευταία φράση του γιατρού, από τη μεσημεριανή τους επικοινωνία, ηχούσε ξανά και ξανά μες το κεφάλι του κυρίου Αγγέλου, καθώς οδηγούσε από την Αθήνα προς τη Θεσσαλονίκη, στο νοσοκομείο. Ήθελε να προλάβει να ακούσει τις τελευταίες λέξεις του πρώτου του ανθρώπου, προτού… προτού γίνει φυτό. Τα μάτια του θόλωσαν και αισθάνθηκε να τον βαραίνουν τα 49 του χρόνια.

Σταμάτησε στην άκρη και βγήκε έξω. Ήταν κοντά στα Τέμπη. Το λευκό τοπίο τον βοήθησε να ανασάνει. Κλείδωσε και έκανε δυο βήματα. Γύρισε όμως, πίσω, σαν άκουσε την ερημιά γύρω του και πήρε από το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου ένα φακό και το περίστροφο που πάντα κουβάλαγε μαζί του σε μακρινά ταξίδια. Στην κωλότσεπη το όπλο, στο χέρι ο φακός. Πέρασε από την άλλη μεριά του δρόμου και περπάτησε προς τη γέφυρα.

Ο γάργαρος ήχος από τα νερά του Πηνειού τον τραβούσε κοντά του, σαν μαγικός αυλός, ώσπου αισθάνθηκε να του αρπάζουν το μπατζάκι. Ένα άγριο κουτάβι προσπαθούσε να τον δαγκώσει. Κατάφερε να τον ρίξει κάτω και πλησίαζε στο πρόσωπό του. Ο κύριος Αγγέλου ψαχούλεψε μεσ’ το χιόνι και βρήκε μια πέτρα. Το ζώο έπεσε αναίσθητο επάνω του. Τελικά ήταν ένα λυκόπουλο.

Μέχρι να σηκωθεί άκουσε γρυλίσματα να έρχονται από λίγο πιο πέρα. Κατευθύνθηκε διστακτικά προς τα εκεί και μόλις που διέκρινε με το φακό του μια λύκαινα. Ήταν αιμόφυρτη, φαινόταν να υποφέρει. Μάλλον θα ήταν η μάνα του μικρού που του επιτέθηκε. Αυτήν ήθελε να προστατέψει το κακόμοιρο ζωάκι. Πόσο δύσκολο θα ήταν γι' αυτό να παρατηρεί ανήμπορο το μαρτύριο της;

Κάπως έτσι θα παρατηρούσε και αυτός σε λίγο τον πατέρα του. Μόνο που ο τελευταίος δεν θα ακουγόταν, θα ήταν σε καταστολή, διασωληνωμένος. Γιατί να έπρεπε να γίνει έτσι; Μόνο η καρδιά του να λειτουργεί να βιώνει τον πόνο της ανυπαρξίας της; Αυτό δεν μπορούσε να είναι ζωή. Εξευτελισμός της ζωής θα ήταν.

Τράβηξε το περίστροφό και έδωσε τέλος στα βάσανα της λύκαινας. Το λυκόπουλο δεν θα την έβλεπε να αργοπεθαίνει. Μακάρι να είχε και αυτός μια τέτοια επιλογή. Αλλά πάλι, στον πολιτισμένο κόσμο των ανθρώπων τα όρια της ζωής και του θανάτου δεν είναι τόσο διακριτά και ξεκάθαρα.

8 σχόλια:

ly είπε...

Η λύκαινα γλύτωσε.
Εμείς οι "πολιτισμένοι" θέλω να δω πως θα γλυτώσουμε!

Σε φιλώ!

bright Φω είπε...

@Lyd
Ζώντας με ταμπούρλα και βιολιά.
Μοιράζοντας τις θλίψεις μας.
Μοιράζοντας τις χαρές μας.
Με σιωπές και γέλια φωναχτά.
ΖΩΝΤΑΣ μέχρι τη στιγμή του τέλους.

καλή βδομάδα!

Spy είπε...

Κι αυτό άσκηση Δημιουργικής Γραφής ήταν; Γιατί αν ναι, μάλλον έχετε πάει σε λάθος εργαστήρι. Αυτό για τα ψυχολογικά θρίλερ ήταν η επόμενη πόρτα δεξιά.

bright Φω είπε...

@Spy
κι όμως είναι άσκηση Γραφής Μικρής Φόρμας (γιατί περνάω τη φάση που έχω πάρει σβάρνα τα εργαστήρια γραφής) με θέμα την ευθανασία.

Λέτε να μπορούσα να γράψω για αυτό το θέμα με πιο ανάλαφρο τρόπο;

Μπορεί... αλλά όπως λέει και ένας φίλος είμαι μια drama queen...


Ενα ψυχολογικό θρίλερ το περνάω κάθε μέρα με τον εαυτό μου, δεν χρειάζομαι και εργαστήρι...
και να φανταστείτε ότι δεν μπορώ να δω ψυχολογικό θρίλερ...

να έχετε ένα καλό βράδυ!

Ανώνυμος είπε...

μπράβω! μπράβω! έρχετε και αυτή η ρήμαδα η άνοιξη γράψτε κάτι και γι αυτήν μην κόψουμε τις φλέβες πριν το καλοκαιράκι κρίμα είναι. θα ήθελα να γνωρίσω αυτόν τον δάσκαλο, τον μες την τρελή χαρά. έχει χάρη που γράφεις ωραία...
Υ.Γ. μου άρεσε πολύ η φωτο. του λυκόπουλου.

bright Φω είπε...

@zeni
χρυσούλι μου, μην μου εξάπτεσαι...
τα πουλάκια πετούν μέσ τους αγρούς και οι μελισσούλες τριγύζουνε τη γύρη... τι καλά τι καλά πόδια ξύλινα ψηλά!!!

καλό σου βράδυ!

υ.γ. ο δάσκαλος δεν είναι ένας, αλλά δυο-τρεις και όλοι την ίδια θεματολογία πάνω κάτω έχουν... "έρως-μάχη-θάνατος"

Aurangel είπε...

Πέρασα να πω την καλημέρα μου!!!!!
Ωραίο κείμενο!!!!
Angel kiss

bright Φω είπε...

αγγελουδένια μου, σ'ευχαριστώ!
Ίσως είσαι η μόνη που της άρεσε αυτό το κείμενο. Γίνομαι σκληρή ώρες ώρες με τις λέξεις, γίνομαι σκληρή γενικότερα...
Θα τα πούμε άυριο.

φιλιά!