Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

η κυρά του «πύργου»




To σπίτι του Ανδρέα ήταν έξω από το χωριό. Ψηλά σε ένα λόφο και στα πόδια του απλώνονταν χιλιάδες λιόδεντρα. Ένα πράσινο χαλί που μετά από κανά χιλιόμετρο γινόταν μπλε, ο λακωνικός κόλπος.

Από μακριά έμοιαζε με παλιό μανιάτικο πύργο, από κοντά όμως γινόταν εμφανές ότι επρόκειτο για κακέκτυπο αντίγραφό του.

Το είχε φτιάξει ο Ανδρέας σε δύο δόσεις, με πολύ προσωπική εργασία και αρκετές κακοτεχνίες. Το εσωτερικό του ήταν ακόμη υπό κατασκευή, μια μέρα όμως, σκέφτηκε ότι ήθελε άλλο ένα δωμάτιο και άρχισε να το χτίζει μερικά μέτρα μακριά από την κουζίνα, μεμωνομένο.

-Αυτό θα είναι το ησυχαστήριό μου,

είπε στη Φωτούλα, το καινούργιο του αμόρε, όταν την πήγε να της δείξει με περηφάνια τον «πύργο» του ένα απόγευμα του Μάη.

-Κι εσύ, καμαράκι μου, με τα παιδιά θα έχετε τον «πύργο».

Η Φωτούλα, αρχικά, νόμισε ότι αστειευόταν. Μετά από ένα μήνα που της το επανέλαβε, κατάλαβε ότι μίλαγε σοβαρά. Δεν της είχε ξανατύχει να κάνει κάποιος σχέδια μαζί της για παιδιά και οικογένεια. Γλυκάθηκε. Άρχισε και αυτή να ονειρεύεται το μέλλον τους, να χτίζει κάστρα στην άμμο. Να απαρνηθεί για πάντα την Αθήνα, τους φίλους της, τους δικούς της και να ζήσει σε αυτή την απόκοσμη γωνιά του νότου. Αφού εδώ είχε βρεθεί, ας έκανε εδώ τη ζωή της, ως η κυρά του «πύργου».

Ο Ανδρέας ήταν αγρότης. Μάζευε τις ελιές του –και αλλωνών ελιές- από Δεκέμβρη μέχρι Φλεβάρη. Και ζούσε με αυτά τα λεφτά τον υπόλοιπο χρόνο. Έκανε κι άλλες δουλειές του ποδαριού και είχε καταφέρει να μπει στο ταμείο ανεργίας τον τελευταίο μήνα. Η Φωτούλα νοίκιαζε ένα σπίτι μέσα στο Γύθειο και δούλευε στην επιχείρηση ύδρευσης του δήμου, παίρνοντας ένα μικρό, αλλά σταθερό μισθό.

--------------

Μια μέρα στα μέσα του Ιούλη εκεί που έκαναν μπάνιο στη θάλασσα και αλληλοπειράζονταν μέσα στο νερό ο Ανδρέας είπε στην Φωτούλα:

- Γιατί δεν αφήνεις το σπίτι σου, να έρθεις να μείνεις στο δικό μου και να μου δίνεις εμένα τα 300 ευρώ που δίνεις για ενοίκιο;

Η Φωτούλα έκανε μια βουτιά, να δροσιστεί, γιατί ένιωσε τον ήλιο να την χτυπάει στο κεφάλι. Όταν ανέβηκε στην επιφάνεια άκουσε τον Ανδρέα να συνεχίζει:

- Με τα 300 ευρώ που θα μου δίνεις και τα 300 που παίρνω από το ταμείο ανεργίας, θα έχω 600 ευρώ εγώ και μαζί με τα υπόλοιπα 500 τα δικά σου μας κάνουν 1100. Αν μειώσουμε και το φαγητό έξω, με 1100 ευρώ το μήνα θα περνάμε και οι δυο μας μια χαρά, μέχρι τον Γενάρη που θα ξαναπάρω λεφτά από τις ελιές.

Η Φωτούλα έβαλε πάλι το κεφάλι της μέσα στο νερό και ένιωσε ανακούφιση καθώς βυθιζόταν.

------------------

Στα τέλη Αυγούστου έφυγαν και οι τελευταίοι τουρίστες, ο καιρός άρχισε να χαλά. Ο «πύργος» δεν είχε φτιαχτεί. Ο Ανδρέας πίεζε τη Φωτούλα να αφήσει το σπίτι της. Αυτή αρνιόταν, όσο ο «πύργος» δεν είχε θέρμανση. Ο Ανδρέας ήθελε το ενοίκιο της Φωτούλας για να βάλει τη θέρμανση.

Η Φωτούλα για δεύτερο συνεχόμενο σαββατοκύριακο θα πήγαινε στην Αθήνα, στους δικούς της. Την Πέμπτη το βράδυ έφτιαχνε το μικρό σακίδιό της, ενώ ο Ανδρέας την κοίταζε με την άκρη των ματιών του, καθώς έβλεπε ειδήσεις στη διαπασών. Κάποια στιγμή έκλεισε απότομα την τηλεόραση και της είπε:

- Θα πας πάλι εκεί για να χαριεντιστείς;

Η Φωτούλα κοκάλωσε. Η γλώσσα του Ανδρέα μπαινόβγαινε κόκκινη διχαλωτή στο στόμα του.

- Σας ξέρω εσάς τις κρυφοπουτάνες, τις Αθηναίες.

Ήταν οι τελευταίες λέξεις του Ανδρέα που άκουσε η Φωτούλα. Κούρνιασε στην ακρούλα της στο διπλό κρεβάτι. Τα μάτια της έκλεισαν, έβρεξαν σιωπηλό πόνο και είδαν τον κακέκτυπο μανιάτικο πύργο του Ανδρέα
να πέφτει και
να γκρεμίζει τα κάστρα της στην άμμο.


20 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Νά' μαι κι εγώ (guess who).....
Δεν ξέρω τι απέγινε ο Αντρέας ούτε αν κατάφερε τελικά να βάλει θέρμανση στον πύργο του (και δε με ενδιαφέρει φυσικά). Νά' σαι σίγουρη όμως πως ό,τι και νά' κανε ο πύργος του θά' ναι πάντα ψυχρός και άδειος... Όπως και οι περισσότεροι πύργοι εδώ κάτω.
Τα υπόλοιπα από κοντά... Πάω να φτιάξω το σακίδιό μου (ξέρεις εσύ ;) γιατί αύριο ανεβαίνω...
Φιλάκια

bright Φω είπε...

ναι, ναι μάντεψα!
αλλά βρε χριστιανέ μου,(μη σε θίγω κιόλας) που πήγες και το βρήκες αυτό το lute;;;;;
τι σύμπτωση που μπήκες και το διάβασες αυτό το κείμενο, γιατί είσαι από τα πρώτα άτομα που θα ήθελα να το διαβάσει, γιατί ξέρεις πολύ καλά πως είναι αυτοί οι "πύργοι".
ναι, ναι... ψυχροί και άδειοι...
Αντε ντε, ανέβα να αναπνεύσεις λίγο καθαρό καυσαέριο!!!!

φιλιά!

υ.γ. αυτό το σακίδιο πόσες φορές το έχουμε φτιάξει;;;;;;

bright Φω είπε...

αχχχ καλέ μου φίλε....
τώρα κατάλαβα τον αναγραμματισμό του lute!!! έξυπνος!!!!

manetarius είπε...

Χα! Τι χαζή.. έκατσε στην άκρη του κρεβατιού κι έκλαιγε;
Εγώ θα είχα πάρει το πιο βαρύ τηγάνι από την κουζίνα (που στο ντουλάπι θα είχα κολήσει και το οιήμα του Κιπλινγκ) και θα του το είχα φορέσει κολάρο!
Άντε γιατί κάτι τέτοιους τους ξέρω καλά εγώ...ααα ααα..!

(πω πωωω...τι σύγχιση πήρα..)

bright Φω είπε...

ναι, ναι μανιταράκι μου, έχεις απόλυτο δίκιο!!!!!!

ο συγκεκριμένος τύπος χρειάζεται ένα κολάρο από βαρύ μαντέμι... δεν ξέρω βέβαια ποιος θα του το περάσει γιατί ξέρει και πολύ καλό κουνγκ φου ο μαλάκας...

μην μου συγχίζεσαι όμως, η "χαζή" την επόμενη μέρα την έκανε λούης!!!
και πλέον λέει κι αυτή ότι τους έμαθε "κάτι τέτοιους"...

φιλούούρες!!!!!
κ καληνύχτες!!!!!

υ.γ. στα ντουλάπια της κουζίνας εγώ έχω τον "θησαυρό" μου... τις τσαγιέρες μου και δύο υπέροχα, βαρύτατα, μαντεμένια τηγάνια... για παν ενδεχόμενο!

Ανέστης Μ. είπε...

Φαινόταν εκτός τόπου ο Ανδρέας.. Κρίμα που η Φωτούλα τον πίστεψε προς στιγμήν. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά ονομάτα και χαρακτήρες είναι συμπτωματική έτσι; :) φιλιά

bright Φω είπε...

ανέστημ, σχεδόν όλη η ζωή μας είναι συμπτωματική...

Η Φωτούλα είναι κάποια που ήξερα, κάποτε...Εχω τσακωθεί μαζί της άγρια, ειδικά για αυτή την ιστορία, αντί να πάρω το τηγάνι (που λέει και το μανιταράκι) και να το φέρω στο κεφάλι του μαλακοπίτουρα.

Συνηθίζουμε πάντως να μην βλέπουμε τους άλλους όπως είναι, αλλά να παίρνουμε κάποια στοιχεία τους και να τους πλάθουμε στο μυαλό μας ανάλογα με τις ανάγκες μας...
και μετά να γκρεμίζονται τα κάστρα μας... (στην άμμο)

την καλημέρα μου!

Ανώνυμος είπε...

γεια σου κουκλα,τι μου θυμισες παλι ...βαλτη εισαι?γκρεμιστα ολα πια(που λεει και το ασμα)
φιλια σατσοκ

bright Φω είπε...

εεε καλά!!!!
το να τραγουδάς και εσύ, σάτσοκαν, λαικό άσμα είναι άνευ προηγουμένου... (νομίζω ή έχω λάθος;)

όσο για τις θύμησες... "συγνώμη, ήτανε τυχαίο"...

φιλιάάάάά!!!!!

Ανέστης Μ. είπε...

χωρίς το σχεδόν παρακαλώ.. :)
καλή μας τύχη λοιπόν! μαρέσει που απαντάς τόσο πλούσια..φιλιά

bright Φω είπε...

ανέστημ καλημερούδια!!!!!!

"σχεδόν όλη η ζωή μας είναι συμπτωματική..."

το "σχεδόν" στην παραπάνω πρόταση μπαίνει για να περιορίσει λίγο την απολυτότητα και να αφήσει περιθώρια και σε άλλες σκέψεις και απόψεις... έστω και (φαινομενικά) αντίθετες!

παραφράζοντας μια γνωστή έκφραση θα έλεγα ότι:
για ένα πράγμα είμαι σίγουρη ότι δεν είμαι σίγουρη για τίποτα...

καλήήή μας τύχη!

manetarius είπε...

Είχα κι εγώ ένα μαντεμένιο γουόκ (γιατί να μην ξεχνάμε οτι είμαι και γκουρμέ έτσι;) αλλά όταν παντρεύτηκα τον Λ. μου, το χάρισα!
Ευτυχώς δεν μου χρειάζεται πια! :)

bright Φω είπε...

ααα κατάλαβα, μανιταράκι μου, το χάρισες το γουόκ γιατί άρχισες να τρως κοψίίίίδια και δεν σε βόλευε στο μαγείρεμα!!!!!

παϊδάκια με ψητά λαχανικά δεν πάνε, νομίζω...

να είστε καλάάά με τον Λ. σου!!!!!
(και να τρώτε ότι γουστάρετε και αγαπάτε)

φιλιάάάά

υ.γ. όταν θα ζω και εγώ με τον δικό μου "Λ" θα χαρίσω τα δύο μαντεμένια τηγάνια μου... αν και σε αυτά φτιάχνω καταπληκτική ομελέτα...! (ίσως κρατήσω το ένα τουλάχιστον...)

dazed n' confused είπε...

Α ΧΑΑΑΑΑ ... !!!

Το'ξερα εγω οτι τσιλιμπουρδιζετε ολες στην Αθηνα ...

ΠΑΛΙΟΠΟΥΤΑΝΕΣ !!! !!! !!!



ΜΠΟΥΑΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑ

dazed n' confused είπε...

Ααασχετο ...

Γιατι ρε συ Φωτεινουλα, μας αφηνεις τις ιστοριες στη μεση και αρχιζεις αλλες ???

Τι εγινε με τον καΘΡΕΦτΕΙ ???
Τι εγινε με τον κ Τιμολεοντα ???

Θα σκααααασω ...

ly είπε...

Πως θα γίνει να χτίσουμε αυτούς τους τύπους μες στους πύργους που φτιάχνουν οι ίδιοι?

bright Φω είπε...

καλημερούδια ζαλισμενάκι μου!!!!

μη μου κλαιαιαις.... υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν μανταρίίίίνια!!!! (άσχετο)

όσο για τις ιστορίες που αφήνω στη μέση... μη νομίζεις ότι είσαι ο μόνος "confused" αυτή την περίοδο... και στο δικό μου το μυαλουδάκι υπάρχει ένας αχταρμάς "ιστοριών"... αλλά αισιοδοξοφέρω...

φιλιά!!!!!

bright Φω είπε...

lyd, καλώς την!!!!

Εύκολο είναι.
Παίρνεις λάσπη και ένα μυστρί, κολλάς τον "τύπο" στον τοίχο και μετά περνάς από πάνω του μια στρώση λασπουριάς.

Δυστυχώς όμως, μας έλκει η λάσπη και πάμε και κολλάμε και εμείς επάνω της... άρα τζίφος!!!!

μήπως να προσέχουμε από την αρχή τι κουμάσια βάζουμε στη ζωούλα μας;;;;;;

μήπως;;;;

καλές διαδρομές στη βλογόσφαιρα να έχεις!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Μεγεια το νεο Look !!!

bright Φω είπε...

Γιώργο μου σ'ευχαριστώ!!!!!!!!!

από χτες έχω κολλήσει με το νέο laptop...
πολύτιμη η βοήθειά σου!!!!
άντε, την επόμενη φορά να σου μαγειρέψω κιόλας στο νέο μου σπίτι.

φιλιάάάάά!!!!!!