Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

ο καΘΡΕΦτΕΙς - ο εαυτός της



Η Ελένη άνοιξε τα κουρασμένα μάτια της και κοίταξε το ρολόι. Έδειχνε 8.00. Τα ξανάκλεισε και πρόλαβε πάλι να ονειρευτεί. Είδε τον Νίκο να της λέει να μην του ξανατηλεφωνήσει.
Οι ενοχές της της μιλούσαν που πριν λίγες ώρες είχε προσπαθήσει να τον βρει. Στις 5.00 το πρωί που πετάχτηκε όρθια από μια ακόμη κρίση άσθματος.

Νόμισε ότι πέθαινε.
Ήθελε να του μιλήσει για τελευταία φορά.
Απέτυχε.
Ο Νίκος δεν το σήκωσε.
Αυτή επέζησε.

Ένας θόρυβος ρυθμικός ακούστηκε. Το ξυπνητήρι του κινητού της. Τώρα έπρεπε να σηκωθεί. Είχε να πάει για δουλειά; Είχε να πάει στη σχολή; Τι μέρα ήταν;
10.00 η ώρα σηκώθηκε μηχανικά, έριξε άφθονο νερό στο πρόσωπό της. Σαν να ήταν πρησμένο, την απωθούσε. Ντύθηκε και πήρε ένα depon και μια βιταμίνη C.
Πονούσε το κεφάλι της. Πόσο κρασί να ήπιες εχτές; 1ή 2 ποτήρια κρασί;
Θυμήθηκε.
Είχε πιει ένα μπουκάλι κρασί μόνη της.
Στις 1.00 έπρεπε να ήταν στο ΤΕΙ. Έδινε βοτανική 1.

Έβρεχε και το 12 λεωφορείο αργούσε να φανεί. Η Ελένη περίμενε στη στάση, τρώγοντας μια μπουγάτσα με κιμά, μπας και γεμίσει το κενό που αισθανόταν στο στομάχι της.
Όταν ήρθε το λεωφορείο ήταν σχεδόν γεμάτο. Δεν γινόταν να το χάσει. Βγήκε μια κυρία από την πίσω πόρτα και στριμώχτηκε αυτή στη θέση της. Η ατμόσφαιρα μέσα στο λεωφορείο ήταν αποπνικτική. Η Εγνατία ήταν πηγμένη. Προχωρούσαν αργά. Στην Καμάρα κατέβηκε πολύς κόσμος και πήγε να κατέβει και η Ελένη για να συνεχίσει με τα πόδια μέχρι την Αριστοτέλους.
Το μετάνιωσε.
Ξαναμπήκε μέσα στο λεωφορείο.
Προχώρησε προς τα μπροστά, βρήκε θέση και έκατσε.

Έπρεπε να μετακομίσει από την Τούμπα στο κέντρο. Να μειώσει τις αποστάσεις, να εξοικονομεί χρόνο. Το απόγευμα είχε υποσχεθεί ότι θα πήγαινε και στη γιαγιά της στο Ντεπό.
Αν τα κατάφερνε.
Έπρεπε να τα καταφέρει.
Ήθελε να ρωτήσει τη γιαγιά της και για το κοχυλάκι που της είχε χαρίσει τα Χριστούγεννα. Το θυμήθηκε και το έβγαλε από την τσάντα της. Καθώς το περιεργαζόταν είδε επάνω του αχνά χαραγμένο με μικρά γράμματα:
«να σε θρέφει, ψυχούλα μου».
Το άνοιξε και κοιτάχτηκε στο καθρεφτάκι του.

Της χαμογέλαγε και της έκλεισε το μάτι.
Ποιος;

Ο εαυτός της!




11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

τι κανουμε?μπραβο και για τη Φιλοσοφικη!!!!!!!!!!ποσα θα κανεις παιδακι μου-ποσα θα μαθεις?καλο νεο ξεκινημα....σε περιμενουμε....φιλια (απο το Νοτο)

Ανώνυμος είπε...

White Magic!

-m-

bright Φω είπε...

@ Σατσο.Κ

καλέ τι όνομα είναι αυτό που διαλέξατε;;;;
με έχετε βάλει σε σκέψη για το τι μπορεί να σημαίνει το "Σατσο"...

προς το παρόν λέω να ανεβείτε εσείς και εγώ να κατέβω κατά την άνοιξη, να κάνουμε και κανένα μπανάκι. η μελαγχολία της επαρχίας το χειμώνα μου με διαλύει. γενικά με διαλύει ο χειμώνας αλλά που θα πάει;;; "ο φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει"

βιάζομαι λιγάκι εεεε;;;;;

φιλιάάάάά΄!!!!!

να μου προσέχετε ο ένας τον άλλο!!!!!

bright Φω είπε...

@mirni

ναι! μαγεία! το να σου χαμογελά ο εαυτός σου!

φιλιά!

manetarius είπε...

...τι κρίμα ... η γιαγιά μου μου άφησε κάτι κεντήματα (πολύ ωραία, δεν έχω παράπονο) και τη συνταγή για πιροσκί... χάθηκε ο κόσμος να μου άφηνε κι ένα τέτοιο καθρεφτάκι;
:))
Μπον ζουουουουούρ!!!

Ανώνυμος είπε...

ωραίο το ταξιδάκι στην θεσσαλονίκη. κι ωραίο να κλείνουμε πιο συχνά το ματάκι μας χαμογελώντας στον εαυτό μας. φιλάκια σματς!

Aurangel είπε...

καλημερούδια κοριτσάκι μου!
μου αρέσει που εχεις αρχίσει και πάλι να γράφεις νέες ιστορίες, αν και νομίζω ότι οι συγκεκριμένες δύο, αντανακλούν εσένα περισσότερο.

Όπως και να'χει, σου δίνω μια συμβουλή!
Το κλειδί για την αγάπη των άλλων πρέπει να έχει δοκιμαστεί στην κλειδαριά, την θυρίδα του Είναι μας, για να καταφέρουμε να δούμε την αποδοχή των άλλων!!!!
Καμμια αντανάκλαση δεν είναι θεμιτή αν δεν μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας και τα θέλω του μέσα από τον καθρέφτη.
Και όσο και αν πονάει δεν μπορουμε να συνδέεουμε την ευτυχία μας με συγκεκριμένα πρόσωπα!
Διότι αυτές οι στιγμές είναι παροδικές, και αν εστιάσουμε σε κάτι άλλο δεν θα δούμε τίποτα σε εμάς, καμμιά αλλαγή που επιφέρει ένα χαρούμενο αίσθημα.

bright Φω είπε...

φίλοι μου,

σήμερα μου έκλεψαν την τσάντα και το κινητό μου, και έχω χάσει τα τηλεφωνά σας. Στείλτε μου με e-mail τα τηλεφωνά σας ή πάρτε με στο σταθερό μου.

Φιλιά

Φω

bright Φω είπε...

@manetarius

θα σου στείλω εγώ τον καΘΡΕΦτΕΙ, να μου στείλεις εσύ τη συνταγή για πιροσκί και ένα μικρό κεντηματάκι να βάλω στο καινούργιο μου σπίτι. σύμφωνες;;;;;;;

αν και εσύ μανιταράκι μου είσαι από μόνη σου ένας όμορφος καθρέφτης και δεν χρειάζεσαι κανέναν άλλον!!!!!

φιλιά!!!!!

bright Φω είπε...

@zeni

έχω πολύ καιρό να πάω στη Θεσσαλονίκη και μου έχει λείψει, οπότε είπα να ταξιδέψω με το μυαλό μου εκεί. σας έχω και συνέχεια.

χαίρομαι που σου κλείνεις το μάτι, περιστεράκι μου!

bright Φω είπε...

@aurangel

ότι γράφουμε αντανακλά εμάς, σήμερα, εχτές, προχτές, πριν από χρόνια ή μετά από χρόνια.

όλες οι στιγμές, θαρρώ, είναι παροδικές. όλα τα αισθήματα είναι παροδικά. εμείς οι ίδιοι είμαστε παροδικοί.

δεν προσδοκώ την αγάπη των άλλων.
αφήνομαι στην ελευθερία της στιγμής που κάποιος θα είναι δίπλα μου ή θα είναι μακριά μου.
και αυτή τη στιγμή μπορεί να καώ και να λυτρωθώ ή μπορεί να καώ και να πληγωθώ.

αυτή η ζωή είναι ένα παιχνίδι χωρίς κανόνες, αγγελουδένια μου!


φιλιά!!!!!