Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2009

33 ηΜέΡες - Η ΖΩΗ

31η ημ. – Κυρ. 4 Ιαν. ‘09

Ο dr. Claro μπήκε μέσα στον μικρό προθάλαμο του σπιτιού του, κρατώντας στο ένα χέρι την βρεγμένη του ομπρέλα και στο άλλο το βαλιτσάκι του. Πήγε να γλιστρήσει καθώς πάτησε επάνω σε κάτι. Ήταν ένας φάκελος, κόκκινος και τον έσπρωξε με το πόδι του προς τον τοίχο. Απελευθέρωσε τα χέρια του, έβγαλε την μαύρη καπαρντίνα του και την πέταξε στον καλόγερο. Τότε εμφανίστηκε η Lioz, την πήρε στα χέρια του και πήγε και έκατσε στον καναπέ, ενώ την χάιδευε και της μιλούσε:

- Liozi μου, συγνώμη που σε άφησα τόσες μέρες μόνη, αλλά πήγα και είδα την κόρη μου… ξέρεις αυτή που σε είχε βρει στο δρόμο και σε μάζεψε. Πήγα και στην πατρίδα μου… ξέρεις εκεί που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Και σου έφερα λίγο lioz… ξέρεις το αγαπημένο μου πέτρωμα ασβεστόλιθου… που υπάρχει στη Lisboa… που έχει τα ίδια χρώματα με τη γούνα σου…

Έβαλε το χέρι του στην τσέπη του παντελονιού του και έβγαλε ένα μικρό πουγκάκι. Μέσα είχε ένα πετραδάκι δεμένο σε ένα κορδόνι. Το πέρασε στο λαιμό της Lioz και συνέχισε να την χαϊδεύει, μέχρι που του ξεγλίστρησε και χάθηκε στην κουζίνα. Το σύνθημα ότι η γάτα του πείναγε. Την ακολούθησε και την είδε να τρώει από το γεμάτο της μπωλ. Η Ερμιόνη –η γραμματέας του και βαπτιστήρα της Αφροδίτης του- που ερχόταν και την τάιζε τις άλλες μέρες, θα είχε έρθει και σήμερα το πρωί.

Επέστρεψε στον προθάλαμο, έβγαλε τα παπούτσια του, φόρεσε τις παντόφλες και σήκωσε από το πάτωμα τον κόκκινο φάκελο. Τον άνοιξε και βρήκε μέσα ένα κόκκινο χαρτί. Το ξεδίπλωσε και διάβασε αργά και φωναχτά τα μεγάλα κίτρινα καναρινί γράμματα που ξεχώριζαν στη μέση της σελίδας:

«έχεις 3 ηΜέΡες για Να Μάθεις να αγαΠάς ξαΝά τη ΖΩΗ σου»

Το διάβασε αρκετές φορές και στο τέλος ξέσπασε σε γέλια.



32η ημ. – Δευτ. 5 Ιαν. ‘09

- Dr. Claro, την Παρασκευή πήρε ο γιατρός σας και είπε ότι οι εξετάσεις σας ήταν πολύ καλές και ότι άδικα ανησυχήσατε.
- Μπορεί και να κάνει καλό να ανησυχούμε που και που, έστω και άδικα… προβλήματα δημιουργούνται όταν δεν ανησυχούμε καθόλου.
- ….
- Σε παρακαλώ, Ερμιόνη, να κλείσεις ραντεβού σε όλους όσους παρακολουθώ μέχρι τις 15 Ιανουαρίου, για να τους πω εγώ ο ίδιος ότι μετά θα πρέπει να βρουν κάποιον άλλο συνάδελφο, γιατί εγώ θα σταματήσω να εργάζομαι εδώ.
- Δηλαδή; Τι εννοείται; Θα πάτε αλλού να δουλέψετε, σε άλλο γραφείο;
- Θα σου πω αργότερα, παιδί μου. Με ποιον έχω ραντεβού τώρα;

Ο dr. Claro γύρισε, κοίταξε στο σαλόνι και είδε την Μαρία Παπαδάκη, την πλησίασε, της έσφιξε το χέρι και της ευχήθηκε «καλή και δυνατή χρονιά». Μετά από 10 λεπτά καθόντουσαν στο γραφείο του απέναντι ο ένας από τον άλλο και η Μαρία άνοιξε τη συζήτηση:

- Άκουσα καλά ότι θα πας αλλού να δουλέψεις;
- Ναι, θα πάω μάλλον αλλού, αλλά δεν ξέρω αν θα ξαναδουλέψω. Ας μην φάμε το χρόνο μας με αυτό… πες μου πως πέρασες τις γιορτές;
- Όταν ήμουν παιδί μου άρεσαν οι γιορτές, τώρα δεν μου αρέσουν. Όλα αυτά τα φωτάκια, τα fake χαμόγελα, η fake χαρά, τα fake δώρα.. Μπλιάάχχ… Την Πρωτοχρονιά φάγαμε με τη γιαγιά μου -τη μαμά της μαμάς μου και της θείας μου- και όλο έλεγε ότι Η ΖΩΗ μου θα ήταν αλλιώς αν ζούσαν οι γονείς μου. Ο μάνα μου θα με είχε κάνει κοριτσάκι και όχι φρικιό, που με αφήνει να είμαι η θεία μου…
- Και εσύ της απάντησες κάτι;
- Κρατήθηκα για χάρη της θείας μου, που δεν θέλει να τσακώνομαι με τη γριέντζο. Ξεπέρασα τον εαυτό μου, ώσπου δεν άντεξα και της είπα «να μην πήγαινε να σκοτωνόταν η κόρη σου» και η γριέντζο χλώμιασε, σηκώθηκε από το τραπέζι και είδε και έπαθε η θεία μου για να την συνεφέρει.
- Σε ενοχλεί που σε κρίνει η γιαγιά σου ή που έχουν πεθάνει οι γονείς σου;
- Με ενοχλούν όλα και ειδικά αυτές τις μέρες που….
- Που τι;
- Που σαν αύριο στις 6 Ιανουαρίου του 2006 σκοτώθηκαν οι γονείς μου…
- Ττττι;….
- Τι έπαθες; Γιατί τραυλίζεις; Έχουν περάσει 3 χρόνια. Έχω μάθει να ζω με αυτό.
- Ναι… σε πιστεύω…. Ξέρεις, όμως Η ΖΩΗ παίζει περίεργα παιχνίδια… και εγώ έχασα τη γυναίκα μου στις 6 Ιανουαρίου του 2006…

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γκουχου-γκουχου, 2:13 πμ δεν είναι ακριβώς μεσάνυχτα, εντάξει; Κάποιοι προσπαθούν για να διαβάσουν όποτε μπορούν. ^^

Σε πειράζω, με το καλό να ολοκληρώσεις το έργο απόψε!

-m-

bright Φω είπε...

mirni πειραχτήρι!!!!

θέλω να σας κρατάω σε εγρήγορση... χιχιχιχίίίί!

καλό απόγευμα!

Ανώνυμος είπε...

Η ώρα είναι κάπου μετά τα μεσσάνυχτα. Κουρασμένη και πολύ σκονισμένη, περιμένοντας το νερό στο θερμοσίφωνα να ζεσταθεί διαβάζω τις εξελίξεις στη ζωή του dr.Claro. Η αλήθεια είναι πως δεν θέλω να μαντέψω το τέλος γιατί ακριβώς δεν θέλω να τελειώσει ακόμη. Ή μαλλον ναι θα σου πω τι φαντάζομαι. Ο dr.Claro θα λάβει ένα γράμμα που θα γράφει για άλλες 33 μέρες.....

Θα ήθελα επίσης να ευχηθώ χρόνια πολλά για τη γιορτούλα σου. Να φωτίζεις τη ζωή σου για να κλέβουμε κι εμείς λιγο από το φως σου που το έχουμε τόσο ανάγκη. και να είσαι πάντα τόσο δημιουργική.
Φιλάκια πολλά

bright Φω είπε...

αγαπημένη μου zeni, όσο έγραφες εσύ αυτό το σχόλιο, εγώ ανέβαζα την τελευταία από τις 33 ημέρες του dr. Claro. το τέλος. ή την αρχή για κάτι άλλο.

σ'ευχαριστώ που είσαι στη ζωή μου,
σ'αγαπώ!