Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009

33 ηΜέΡες - Lisboa, λιμάνι μεγάλων εξεΡευΝητών


28η ημ. – Πέμπτ. 1 Ιαν. ‘09

Ο dr. Claro ήταν πάλι στο αεροδρόμιο. Έπινε ένα εσπρεσσάκι, καθώς παρατηρούσε ένα αεροπλάνο να απογειώνεται. Η δικιά του πτήση είχε καθυστέρηση. Είχε περάσει τις τελευταίες 5 μέρες με την Christina του και τον Nino. Τελικά ήταν ταιριαστό ζευγάρι. Πρώτη φορά που γνώριζε πραγματικά τον άντρα της κόρης του. Άφησε να περάσουν 3,5 χρόνια για να γίνει αυτό. Γιατί; Γιατί δεν υπήρχε η Αφροδίτη του να το οργανώσει.
----------------------------

Στις 8.00 μ.μ. ώρα Πορτογαλίας το αεροπλάνο πετούσε πάνω από την Lisboa. Αναγνώρισε τα φώτα στην παλιά γέφυρα. Πέρασαν πάνω από τον Tejo ποταμό, μια σκοτεινή λωρίδα στις νυχτερινές λάμψεις της πόλης και ξεχώρισε στην όχθη του το μνημείο των μεγάλων εξεΡευΝητών. Θυμήθηκε ότι το αεροδρόμιο ήταν πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης.

Ο dr. Claro στις 9.30 μ.μ. χτυπούσε το κουδούνι του σπιτιού του αδερφού του. Ένα πιτσιρίκι του άνοιξε και τον ρώτησε τι θέλει. Ο dr. Claro σάστισε και το μόνο που κατάφερε ήταν να πει «Joao». Τότε το πιτσιρίκι του έκλεισε την πόρτα στα μούτρα και το άκουσε να λέει στα πορτογαλικά «Ένας παππούς θέλει τον παππού». Σε λίγο η πόρτα ξανάνοιξε, ο dr. Claro κοκάλωσε, αλλά ο αδερφός του σαν να τον περίμενε τον τράβηξε στην αγκαλιά του λέγοντας του:

- Εχτές ευχήθηκα το 2009 να σε δω και σήμερα σε βλέπω. Αυτή η χρονιά θα είναι η καλύτερη για μένα, αδερφέ μου!


29η ημ. – Παρ. 2 Ιαν. ‘09

Ο dr. Claro παρατηρούσε μέσα από τη τζαμαρία το χάλκινο ομοίωμα του ποιητή Πεσόα να ακουμπάει σκεφτικός τον αγκώνα του σε ένα τραπεζάκι. Ήταν μαζί με τον Joao στην συνοικία Baixa στη Brazileira. Το καφέ όπου καθόταν και έγραφε ο αγαπημένος του ποιητής.

O dr. Claro ζήτησε ένα ποτήρι κρασί Porto. Το γκαρσόνι ήρθε με ένα ολόκληρο μπουκάλι Porto. Του έδειξε την ετικέτα του μπουκαλιού, το άνοιξε, γέμισε ένα ποτήρι και του το πρόσφερε. Ο dr. Claro ήπιε μερικές γουλιές. Μαλάκωσε λίγο το κρύο που ένιωθε. Δεν είχε βγάλει το παλτώ, γιατί δεν είχαν θέρμανση μέσα στη Brazileira.

Το κρύο εδώ ήταν διαπεραστικό, διαφορετικό από αυτό της Αθήνας. Δεν είχε συνειδητοποιήσει ακόμη που βρισκόταν. Από το πρωί ο αδερφός του τον γύριζε σε ολόκληρη την πόλη, σαν να ήταν κάποιος τουρίστας που την εξεΡευΝούσε για πρώτη φορά. Ένιωθε λίγο σαν τουρίστας, γιατί πολλά είχαν αλλάξει.

Βγήκαν έξω και περπάτησαν ξανά. Για λίγο τα σύννεφα μέριασαν και πρόβαλε ένας φωτεινός ουρανός. Το περίφημο λαμπερό καθαρό γαλάζιο φως της Lisboa. Αυτό το χρώμα μίλησε στην καρδιά του, ένιωσε πάλι παιδί.


30η ημ. – Σαβ. 3 Ιαν. ‘09

Στις 8.00 π.μ. τα δύο αδέρφια πήρανε το μετρό από την Alameda για το Oriente. Το μετρό της Lisboa το θυμόταν παλιό και καταθλιπτικό. Αυτή η διαδρομή, όμως, ήταν πιο καινούργια και είχε μερικούς πολύ όμορφους σταθμούς. Με μεγάλες κατασκευές από πλακάκια. Έργα τέχνης. Όχι επίπεδα. Τρισδιάστατα. Αιχμαλώτιζαν το βλέμμα του dr. Claro. Καθώς η οπτική γωνία που τα έβλεπε άλλαζε, καθώς ο συρμός συνέχιζε την πορεία του.

Έφτασαν στο Oriente στις 8.30. Ανέβηκαν ένα επίπεδο, έβγαλαν εισιτήρια, ανέβηκαν και άλλο επίπεδο και βρέθηκαν στο σταθμό των τρένων με το χαρακτηριστικό σκέπαστρο με τις αψίδες σχεδιασμένο από τον Calatrava -πολύ πριν επέμβει στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας.

Ενώ περίμεναν το τρένο για την Coimbra, τη γενέτειρα πόλη της μητέρας τους, o dr. Claro παρατήρησε δύο μοντέρνες, σύγχρονες, πολυώροφες πολυκατοικίες. Δίδυμες. Η μια πλάι στην άλλη. Ήταν πολύ ντιζαϊνάτες, πολύχρωμες, γυάλινες. Έπαιζαν με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου. Ήταν οβάλ σε οριζόντια κάτοψη. Οι ταράτσες τους είχαν κάτι προεξοχές. Παρέπεμπαν σε κατάρτια πλοίων. Στους μεγάλους εξεΡευΝητές πορτογάλους άλλων εποχών.

Σε όλη τη διαδρομή τα δύο αδέρφια είχαν χαθεί ο καθένας στο τοπίο, στις σκέψεις του. Λίγο πριν φτάσουν στην Coibra o dr. Claro κοίταξε τον αδερφό του, του χαμογέλασε και του είπε:

- Θα φύγω αύριο, γιατί στις 6 του μήνα πρέπει να είμαι στην Αθήνα.
- Ναι, στις 6 Ιανουαρίου του 2006 έχασες την greca σου…
- Θα ξανάρθω, όμως, σύντομα.
- Ωραία, γιατί έχω κι άλλα μέρη να σου δείξω, να εξεΡευΝήσουμε ξανά την χώρα μας.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

3 μέρες έμειναν...

-m-

Ανώνυμος είπε...

νταν νταν νταν! η μέρα πλησιάζει θα κατουρηθώ από την αγωνία μου..........

Aurangel είπε...

Η αγωνία κορυφώνεται......
Περιμένω εναγωνίως την συνέχεια!!!!!
Καλημερούδια κοριτσάκι μου!!!!
2009 Angel kisses

bright Φω είπε...

καλημερούδια πιστοί μου αναγνώστες, mirni, zeni, aurangel!!!!!

για να μην μου πάθετε και τίποτα από την αγωνία, σας προειδοποιώ ότι θα υπάρξουν 2 ακόμη ποστς: σήμερα τα μεσάνυχτα και αύριο τα μεσάνυχτα.

ελπίζω να σας αρέσει αυτό που μαγειρεύω και περιμένω να μου πείτε τι νομίζετε ότι θα γίνει;;


εεε;;;; τι νομίζετε ότι θα γίνει στο τέλος;;;;;

πείτε μου, πείτε μου!!!!

φιλιά πολλάάάάάά!!!!!
να έχετε μια πολύ όμορφη Κυριακή και μην σας πτοεί η συννεφιά ή η βροχή!!!!!


υ.γ. κατρουριάρα zeni, μην κατουρήσεις εδώ και μου βρωμήσεις το βλογ!!!!!