Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008

Σαν ωρολογιακή βόμβα


“Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,

Όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται”*

διάβασε ο Τόνι στην αρχή του e-mail και ανοιγόκλεισε τα μάτια του. Απομακρύνθηκε λίγο από το γραφείο και έκανε δυο σβούρες επιτόπου με την σούπερ εργονομική του καρέκλα. Ξαναστερέωσε τα χέρια του στο γραφείο για να πάρει νέα ώθηση. Έκανε μισή στροφή ακόμη και φρέναρε απότομα με τα κοντά του πόδια.

Το τηλέφωνο, το τηλέφωνο πάλι χτυπούσε και έπρεπε να το σηκώσει. Είπε μερικά «ναι», ένα «όχι» και τελείωσε με ένα «ναι αμέσως». Έφερε πιο κοντά την καρέκλα στο γραφείο και άρχισε να πληκτρολογεί γρήγορα. Έπρεπε να στείλει άλλο ένα e-mail.

Διάβασε αυτό που είχε γράψει και δεν έβγαζε νόημα. Λέξεις μπερδεμένες. Ανάκατα αυτά που έπρεπε να γράψει στον πελάτη από τα Τρίκαλα με άλλα που του περνούσαν από το μυαλό του και που αφορούσαν την Σόνια. Δικό της ήταν το mail που άρχισε να διαβάζει λίγο πριν. Αυτήν σκεφτόταν όταν αυτοστροβιλιζόταν.

Όμως, τον πελάτη από τα Τρίκαλα έπρεπε να σκεφτεί τώρα. Δύσκολο του ήταν, αλλά το καλό το παλικάρι ήξερε κι άλλο μονοπάτι. Άνοιξε ένα παλιό e-mail, έκανε copy – paste, άλλαξε ημερομηνίες, ποσότητες, ονόματα και έτοιμη η προσφορά. Σε τρία λεπτά θα έχει φτάσει και στα Τρίκαλα.

Σύρθηκε με την καρέκλα του μέχρι το παράθυρο. Έβρεχε έξω και το τζάμι είχε θαμπώσει. Το καθάρισε λίγο με την παλάμη του. Είδε τον κόσμο στον δρόμο να περπατάει γρήγορα. Είδε την Σόνια να σηκώνει την άσπρη φούστα της, να κάθεται επάνω του και να τρίβεται. Να τον φιλάει στο λαιμό, να γλείφει το αυτί του, να του χαϊδεύει το πρόσωπο και μετά απότομα να σκύβει και να χάνεται μέσα στο κατεβασμένο του παντελόνι. Αυτή τη σκηνή με διάφορες παραλλαγές την έπαιξαν πολλές φορές εχτές το βράδυ και τώρα την είχε βάλει στο repeat του μυαλού του.

Το πρωί δεν την καλημέρισε. Κοιμόταν όταν αυτός έφυγε. Και μετά ήρθε το e-mail της. Να ήταν άραγε λόγια δικά της αυτά; Του πέταγε κάτι κουλά βαρύγδουπα που και που και αυτός της χαμογελούσε δήθεν αδιάφορα, δήθεν με νόημα. Τι να του έγραφε άραγε τώρα παρακάτω; Η βροχή είχε δυναμώσει και το τζάμι θόλωνε όλο και πιο γρήγορα και ο Τόνι είχε βαλθεί να το καθαρίζει. Μπορούσε κάλλιστα να ανοίξει το mail, να διαβάσει τη συνέχειά του. Δεν ήταν δα και καμιά ωρολογιακή βόμβα.

Το τηλέφωνο χτύπησε ξανά. Απάντησε, είπε τρία «ναι», δύο «όχι» και τελείωσε με ένα «ναι βεβαίως». Άνοιξε αμέσως ένα παλιό αρχείο έκανε copy – paste, δυο τρεις αλλαγές, πάτησε «αποστολή» και το e-mail έφυγε για τον πελάτη στην Φλώρινα. Μετά ένα κλικ στα εισερχόμενα, και ένα δεύτερο κλικ και το mail της Σόνιας ήταν ανοιχτό μπροστά του. Διάβασε ξανά τις δύο πρώτες σειρές και συνέχισε:

Χθες βράδυ ο χρόνος σταμάτησε για λίγο,

όταν μου είπες «σ’ αγαπώ» ψιθυριστά με το κορμί σου…

σταμάτησε να διαβάζει και έσπρωξε πάλι την καρέκλα προς το παράθυρο. Είχε σκοτεινιάσει και ακόμη τα φώτα στον δρόμο δεν είχαν ανάψει. Μαύρη θολούρα. Οι φλέβες του φούσκωναν, η καρδιά του χτύπαγε δυνατά… σαν ωρολογιακή βόμβα.
..................
(*οι δύο πρώτοι στίχοι είναι από ποίημα του Καβάφη)
αφιερωμένο σε όσους "δυσκολεύονται"
με τα συναισθήματά τους...
να έχετε ένα διασκεδαστικό σαββατοκύριακο
με πολλά όμορφα συναισθήματα!!!!!

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πόσο χρόνο ακόμα έχει η ωρολογιακή βόμβα μέχρι να εκραγεί;

-m-

manetarius είπε...

Καλημέρααααααααα!!!
Εγώ που δεν δυσκολεύομαι με τα δικά μου;; Δεν έπρεπε να το διαβάσω;; Χαχαααα!!

Πολλά σταυρωτά φιλάκια για ένα φανταστικό Σαββατοκύριακο!!!!

:)))

bright Φω είπε...

***mirni μου ξενυχτιάρη,
μην ανησυχείς όταν είναι να εκραγεί το καταλαβαίνεις από πολύ πιο πριν. ο χρόνος είναι διαφορετικός για τον καθένα. άσε που άλλοι καταφέρνουν και την απενεργοποιούν.

καλή διασκέέέδαση!!!!!




***μανιτάρι μου γελαστό
και εσύ θα αισθάνθηκες κάποια στιγμή σαν ωρολογιακή βόμβα... μήπως τότε με εκείνον τον μπάτσο;;;;;;; (χιχιχιιι-ουδέν κρυπτόν στην μπλογκόσφαιρα...)

εγώ πάντως έχω αισθανθεί σαν ωρολογιακή βόμβα πολλές φορές σε διαφορετικές περιστάσεις και λυπάμαι που δεν έκανα τότε και το μπαμ... για να ηρεμήσω ... αφού δεν μου ταίριαζε κάτι τι το ζόριζα;;;; (όψιμη διαύγεια πνεύματος)

φιλιάάάάά!!!!!
αυτό το ΣΚ να είναι πολύ καλύτερο από το προηγούμενό σου!!!!

dazed n' confused είπε...

Χμμμ ... σε οσους δυσκολευονται ε ?

Γιατι νομιζω οτι ολοι δυσκολευομαστε, μεχρι να συμβει κατι να μας ταρακουνισει ???


Την καλησπερα μου και πολλα φιλια !!!
:-)***

bright Φω είπε...

***Γιώργο μου για dazed n' confused πολύ διαυγή σε βρίσκω!!!!!
Ναι, έτσι ακριβώς είναι. Ολοι μας χρειαζόμαστε μια "ωρολογιακή βόμβα" να ταράξει λίγο τα νερά μας, έστω κι αν έχουμε κάποιες απώλειες...

καλημερούδια και καλήήή σου εβδομάδα!!!!!

bright Φω είπε...

καλήήήή σας μέρα!!!!!
καλήήήή σας εβδομάδα!!!!!

κλέβω ένα στίχο από κάτι που μου έγραψε ένας φίλος μου και με συγκίνησε πολύ

"το γέλιο σου κλειδώθηκε
παιδί κι έχει πεισμώσει"

για να του στείλω,
για να στείλω σε όλους σας
πολλά πολλά πολλά γέλια τρανταχτά!!!!!!

χιχιχίίίίί!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν

Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα.

Ετσι επειδή ο φίλος σου ανέφερε παιδί και κλείδωμα θυμήθηκα ένα κομμάτι από ενα τραγούδι που ερμηνεύει ο Σιδηρόπουλος (στίχοι Λ. Παπαδόπουλος μουσική Μ.Θεοδωράκης) που μου αρέσει πολύ.

Καλημέρα με ένα γέλιο φωτεινό τρανταχτό και λουλουδιασμένο
(Κρίμα που εγώ δεν ξέρω να γράφω στίχους)

Φιλιά
Κ. aνοΝΙmOS.

bright Φω είπε...

***K.anoNImOS
σ'ευχαριστώ πολύ για τους στίχους του Σιδηρόπουλου. υπέροχο το:
"Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα."

Καλά που μου θυμίζετε (και εσύ, και ο φίλος μου- έχω αναρτήσει στο πλάι ένα του στιχάκι, και οι φίλοι μου) να προσέχω το παιδί μου, να του γλυκομιλάω για να ξεπεισμώνει και να μου ξαναγελάει τρανταχτάάάά
και που ξέρετε... μπορεί να ακούτε και εσείς τα γέλια...

φιλιά πολλάάάά!!!!
να είσαι καλά φίλε μου!!!!

υ.γ. δεν πειράζει που δεν ξέρεις να γράφεις στίχους, αρκεί που τους θυμάσαι, αρκεί που θυμάσαι...
υ.γ.2 μην γίνεις και τέλειος και δεν μας μιλάς μετά...

bright Φω είπε...

μ'αρέσει η βροχή
μ'άρεσε που εχτές έβρεχε
μ'άρεσε που εχτές ανάψαμε το καλοριφέρ
μ'αρέσει που μεγάλωσε η νύχτα
μ'αρέσει να περπατώ στη βροχή τη νύχτα

μ'αρέσει που εχτές περπάτησα μεσ΄τη βροχή τη νύχτα και μετά μαζεύτηκα μέσα στο ζεστό μου σπίτι να στεγνώσω την πραγματική υγρασία που είχε μαζευτεί μέσα μου

δεν μ'αρέσει που σήμερα δεν βρέχει γιατί πίστευα ότι θα βρέχει και θα ξαναέβγαινα το βράδυ να περπατήσω μέσα στη βροχή και μετά να μπω στο ζεστό σπίτι και να στεγνώσω

σήμερα δεν μου κάνει κέφι να περπατήσω. μένω σπίτι

καλό απόγευμα σε όλους