Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Η χλωροφύλλη του φόβου

Η χλωροφύλλη είναι ουσία.
Ο φόβος είναι συναίσθημα.
Η χλωροφύλλη ρέει μέσα στα κύτταρα των φυτών.
Ο φόβος απομυζά τα κύτταρα των ανθρώπων.

Χωρίς την χλωροφύλλη τα φυτά δεν ζουν.
Χωρίς τον φόβο οι άνθρωποι νομίζουν ότι δεν μπορούν να ζήσουν.
Χωρίς την χλωροφύλλη τα φυτά θα ήταν πετρώματα.
Χωρίς τον φόβο οι άνθρωποι θα ήταν απολιθωμένοι ήρωες.

O Tόνι σηκώθηκε και άρχισε να ντύνεται καθώς πήγαινε προς την πόρτα. Έφτασε μέχρι το χωλάκι. Το μετάνιωσε. Κοντοστάθηκε. Έμεινε ακίνητος, μες τις σκέψεις του. Δεν γύρισε, όμως, να την κοιτάξει. Ούτε κι αυτή μιλούσε, πια. Ένιωθε μια δύναμη να τον σπρώχνει να τρέξει, να βγει στον καθαρό αέρα. Ξημερώματα και έπαιρνε την κοπέλα του κάποιος «άγνωστος» από το μπαρ που αυτή δούλευε. Γιατί; Γιατί ήταν μεθυσμένος… Σαν να του έλεγε ψέματα απόψε…
«Μα ποιον πάει να κοροϊδέψει; Λες και δεν έχω φάει κι εγώ τα νιάτα μου στη νύχτα. Γιατί να του δώσει το τηλέφωνό της; Αυτή δεν τα κάνει αυτά. Δεν παίζει. Μόνο…μόνο αν δεν με θέλει πια. Έχει κουρνιάσει στο κρεβάτι και περιμένει να φύγω. Να φύγω για να τον πάρει τηλέφωνο. Τον θέλει. Γι’ αυτό δεν με σταματάει. Όσες φορές έχω πάει να φύγω με έχει σταματήσει. Τώρα, τώρα όμως… δεν κάνει καμία κίνηση. Δεν με θέλει πια …»

«Πάει προς την πόρτα.» σκέφτεται η Τόνια. «Δεν με πίστεψε και με το δίκιο του. Τι το ήθελα να ανοιχτώ σε εκείνον τον τύπο; Να του δώσω και το τηλέφωνό μου! Ο Τόνι έφταιγε, αυτός που μου εμφανίστηκες στο μπαρ με την πρώην του. Έτσι είσαι κύριε; Νομίζεις ότι μόνο εσύ έχεις πέραση; Το δαχτυλάκι μου να κουνήσω και… μπορώ να έχω όποιον θέλω.» βυθίζει το πρόσωπό της η Τόνια κι άλλο στο μαξιλάρι και σιγομουρμουρίζει «Αχχ, μακάρι να μην φτάσει μέχρι την πόρτα, να γυρίσει και να’ ρθει να με αγκαλιάσει. Εγώ δεν έχω τη δύναμη να τον σταματήσω. Μετά από αυτό που του έκανα δεν θα με θέλει πια. Σίγουρα, δεν με θέλει πια …»
Θόρυβος ακούγεται από την αυλή, ο κηπουρός κουρεύει το γκαζόν. Σωματίδια σκόνης εισβάλλουν στο δωμάτιο. Η δροσόπικρη γεύση της χλωροφύλλης φτάνει στο λαιμό της Τόνιας, στο λαιμό του Τόνι. Τους πνίγει...
Η χλωροφύλλη του φόβου τους.

15 σχόλια:

manetarius είπε...

Πω πωωωω..απίθανο!
πόσες φορές καταλαβαίνουμε λάθος τις κινήσεις των άλλων.. και πόσες φορές να έχουμε χωρήσει από παρεξήγηση! Ανατρίχιασα!!
Μπρρρ...
Καλημέεεερααα!!!

Ανώνυμος είπε...

Προσωπικά, δεν έχω ποτέ χωρίσει μαζί με γυναίκα από παρεξήγηση, πολύ περισσότερο εάν δεν ήταν αναπόφευκτος ο χωρισμός ούτως ή άλλως.

Τώρα που το σκέφτομαι, ούτε από άνδρα. ^^

-m-

Spy είπε...

"Χωρίς τον φόβο οι άνθρωποι θα ήταν απολιθωμένοι ήρωες".
Πόσο, μα πόσο δίκιο έχετε...

Κάποτε περιέγραφα σε έναν ψυχολόγο κάποια συμπτώματα που είχα σε στρεσογόνες καταστάσεις και που τελικά οδηγούσαν σε μικρές κρίσεις πανικού.
Μετά από πολύ καιρό, του είπα, η κατάσταση δεν βελτιώθηκε, ακόμα είχα τα συμπτώματα αυτά, αλλά τα συνήθισα, ζω μ' αυτά και τουλάχιστον σταμάτησα να φοβάμαι τόσο πολύ.
Κι εκείνος τότε μου μίλησε για την "ηδονή του συμπτώματος", για τη "συντροφιά" του...

"Χωρίς τον φόβο οι άνθρωποι νομίζουν ότι δεν μπορούν να ζήσουν".
Πόσο, μα πόσο δίκιο έχετε...

Ανώνυμος είπε...

Καλημερα Φουλα!!!!!!απο το νοτο

bright Φω είπε...

**καλημέρα μανιτάριους υπέροχους!
μην μου κρυώσεις κιόλας...
σ'ευχαριστώ για τον καλό σου λόγο.
ο φόβος μας, οι φόβοι μας δεν μας αφήνουν να δούμε τις καταστάσεις όπως πραγματικά είναι. δημιουργούν μια ομίχλη...
αν φυσήξουμε δυνατά μπορεί και να διώξουμε την ομίχλη... φφφφφφφφφ...

φιλιάάάά!




**καλημερούδια mirni μη παρεξηγησιάρη
εγώ δεν μίλησα για χωρισμό, αλλά για τον φόβο, τον φόβο του χωρισμού, τον φόβο της μοναξιάς, τον φόβο... ότι δεν είμαστε επαρκείς...
τι πάει να πει "αναπόφευκτος χωρισμός";;;;
(χωρίς παρεξήγηση)

φιλιάάάά!

bright Φω είπε...

**κύριε spy
ευχαριστώ που γράψατε εδώ αυτή την εμπειρία σας και εγώ εχτές το μεσημέρι είχα μια παρόμοια...
και εσείς έχετε δίκιο. να κάνουμε συντροφιά στους φόβους μας, λοιπόν.

την καλημέρα μου!

bright Φω είπε...

**καλημέρες στους φίλους μου στον νότο
φιλενάδα τα σκουλαρίκια έχουν κάνει θραύση (όχι πως δεν ήταν σίγουρο αυτό).
άντε πότε θα ανέβετε;;;
καλά κάνετε κανένα μπάνιο τώρα που έφτιαξε ξανά ο καιρός και μετά έρχεστε...

φιλιά πολλά!

Negma είπε...

Η παρουσία του φόβου είναι υγιής μέχρι το σημείο που δεν εμποδίζει να μας συμβούν τα όμορφα.

Προσωπική άποψη κι εκτίμηση αυτό.

Τους φόβους μου τους σέβομαι και τους αγκαλιάζω. Αν πάνε να μου σταθούν εμπόδιο στην ευτυχία μου όμως, τους βάζω κάτω και τους πατάω!


Καλημέρα!

bright Φω είπε...

καλημέρες καλημέρες σε όλους!!!!!

εχτές έπαιξα πολλές ώρες με τον δίχρονο ανηψιό μου, που με έβγαλε νοκ-άουτ, κοιμήθηκα σαν τούβλο και σήμερα ξύπνησα με ωραία διάθεση... είναι και που είναι και φωτεινή μέρα σήμερα... είναι που έχω και το μάθημα της γραφής το βράδυ... είναι που θα βάψω και το μαλλί σήμερα... απλά πράγματα, πεζά... γιατί η πολλή σκέψη μου κάνει κακό... αποδεδειγμένα...

η ζωή είναι ωραία, ομορφιές μου!!!!!

σας φιλώ!!!!!

bright Φω είπε...

**καλημέρα stella nel cielo
μου αρέσει πολύ αυτή σου η αντιμετώπιση απέναντι στους φόβους σου! πολύ πολύ!!!!
κάποιες φορές και εγώ τα καταφέρνω έτσι, αλλά νευριάζω με τις φορές που ενώ το αντιλαμβάνομαι αφήνω τους φόβους μου να καπελώνουν την ευτυχία μου... θα μάθω που θα πάει... μικρή είμαι ακόμη, δεν νομίζεις;;;

φιλιάάά και καλήμέρες όμορφες!

Ανώνυμος είπε...

Απαντώ κι εγώ στα σχόλια!

θυμίζω, manitarius said: "και πόσες φορές να έχουμε χωρήσει από παρεξήγηση!"

-m-

bright Φω είπε...

καλημέρες καλημέρες νυσταγμένες...

άργησα να κοιμηθώ, δεν μπορούσα να κοιμηθώ από τις σκέψεις που συνωστίζονταν στο μυαλό μου, σκέψεις που δημιουργήθηκαν στο χθεσινό μάθημα της διαδραστικής γραφής, σκέψεις δημιουργικές, σκέψεις ανάκατες που περιμένουν να μπουν σε σειρά, να πάρουν μορφή στο χαρτί.
και η συνάντηση πριν το μάθημα πολύ καλή, αρκεί να βρούμε μια χουχουλιάρικη γωνιά, που λέει και η Λένια.

καλημέρες καλημέρες όμορφες!!!!!

bright Φω είπε...

**καλημέέέέρα mirni
εκφράσου όπως θέλεις, καλέ μου!!!!
σε πείραξα λίγο γιατί έχω ένα θέμα με τη λέξη "αναπόφευκτος". τσιτώνω όταν την ακούω. νευριάζω όταν τη λέω.

φιλιάάάάά!

Ανώνυμος είπε...

Όπως λένε και στο χωριό μου "ο φόβος φυλάει τα έρημα", αλλά μέχρι ένα σημείο. Συμφωνώ με την αντιμετώπιση της negma. Και εσύ, όντως bright φω τον έχεις αντιμετωπίσει έτσι πολλές φορές. Εύχομαι να συνεχίσεις έτσι και στο μέλλον και ακόμα περισσότερο.

bright Φω είπε...

**μουσάτε μου, καλησπέρα
ναι, ο φόβος χρειάζεται λίγο, αλλά έλα που δεν υπάρχει και μέτρο για να ξέρεις πόσο είναι το λίγο και πόσο το πολύ...
ένα όμως είναι σίγουρο ότι όταν έχουμε τους φίλους μας δίπλα μας οι φόβοι μικραίνουν.
σ'ευχαριστώ πολύ, φίλε μου!