Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

Το φως μέσα από τις γρίλιες

Κυριακή. Είμαι κουλουριασμένη στο κρεβάτι, έχω μικρύνει όσο μπορώ την ύπαρξή μου. Είμαι μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Και κάτι με ενοχλεί. Το φως, το φως μέσα από τις γρίλιες εισβάλει στο δωμάτιο. Ξεθωριάζει το σκοτάδι. Δεν με αφήνει να βυθιστώ στη μοναξιά μου.

Θα έχει πάει μεσημέρι. Και; Δεν έχω τίποτα να κάνω. Δεν έχω όρεξη για τίποτα. Το στομάχι μου διαφωνεί. Σέρνομαι ως την κουζίνα. Καλά θυμάμαι. Το αλκοόλ δεν νέκρωσε όλους τους νευρώνες μου –ακόμη. Πάνω στο τραπέζι χάσκει ανοιχτή μια σακούλα. Οι μπουγάτσες που αγόρασα τα ξημερώματα. Έχει απομείνει λίγο από την με τυρί και ολόκληρη σχεδόν η κρεατόπιτα. Έχει κρυώσει το λίπος από το κρέας και φαίνεται σαν τούβλο ελαττωματικό. Παρ’ αυτά, το καταβροχθίζω λαίμαργα. Πίνω και μια μπυρίτσα. Και μετά, βέβαια, χρειάζομαι το κρεβάτι μου.

Πάω, πρώτα, στο πατζούρι. Κλείνω περισσότερο τις γρίλιες. Πέφτω φαρδιά πλατιά πάνω στα ξινισμένα σεντόνια. Αρχίζω να κουλουριάζομαι ξανά. Τα μάτια μου με δυσκολία τα κρατάω κλειστά. Φταίει το φως. Με γαργαλάει, δεν με αφήνει ήσυχη.

Τελικά, δεν μπόρεσα να το εμποδίσω να μπει μέσα. Ανοίγω τα μάτια. Κοιτάζω το ταβάνι. Πάνω του δημιουργείται μια μεγάλη σκιά από την ογκώδη καινούργια μου βιβλιοθήκη, από μασίφ ξύλο. Μόλις χτες τελείωσα να τοποθετώ και να ευθυγραμμίζω πάνω της τα αρκετά πολλά βιβλία μου. Λες και τα ετοίμασα για παρέλαση.

Ξαφνικά, μια αχτίδα φωτός πυροδοτεί τη μνήμη μου. Θυμάμαι μια άλλη βιβλιοθήκη, που είχα παλιά –σαν φτερό στον άνεμο έμοιαζε. Ήθελα να μου τη βάψεις με ένα βερνίκι σκούρο για να κρύψεις τη φτήνια της. Σου είχα γκρινιάξει πολλές φορές γι’ αυτό. Και τελικά ένα μεσημέρι μου έκανες το χατίρι.

Και τότε οι αχτίδες του φωτός συνωστιζόντουσαν στις γρίλιες. Κάποιες είχαν καταφέρει να εισβάλουν μέσα, να αγγίξουν τα κοιμισμένα μας κορμιά. Νόμιζα ότι εσύ γαργάλαγες τα όνειρά μου. Αλλά ήταν το φως. Ξύπνησες από τα γελάκια μου. Γέλασες και εσύ όταν σου είπα τι νόμιζα και με αποστόμωσες με εκείνο το «αγάπη μου, δεν μπορώ να είμαι υπεύθυνος για ότι σου συμβαίνει». Και με έσφιξες στην αγκαλιά σου και παίξαμε με το φως.

Πολύ αργότερα, σε άφησα στο κρεβάτι και πήγα στο κουζινάκι να ετοιμάσω καφέ, κάτι να τσιμπήσουμε. Είχε πάει μεσημέρι. Δεν σε άκουσα που σηκώθηκες και όταν γύρισα κοντοστάθηκα, μόλις σε αντίκρισα. Στεκόσουν γυμνός στη μέση του δωματίου, λουσμένος στο φως. Είχες ανοίξει λίγο περισσότερο τις γρίλιες για να βλέπεις. Είχες βάλει εφημερίδες κάτω στο πάτωμα και από πάνω τη βιβλιοθηκούλα. Με ρώτησες αν μου άρεσε το χρώμα του βερνικιού και εγώ δεν μπορούσα να το διακρίνω. Τα μάτια μου είχαν χορτάσει από το λαμπρό φως που έπεφτε σε λωρίδες επάνω σου.

Η τελευταία σκέψη με κάνει να πεταχτώ σαν ελατήριο από το κρεβάτι. Βίαια σηκώνω το παντζούρι. Αφού δεν μπορώ να φυλακίσω έξω τη ζωή, ας γεμίσει ο χώρος άπλετο φως. Ντύνομαι να πάω μια βόλτα, να κινηθώ λιγάκι, να περπατήσουν οι σκέψεις μου, να πάρουν αέρα τα συναισθήματά μου, να ανοίξουν οι γρίλιες μου, να...
Και να φάω μια ζεστή μπουγάτσα Θεσσαλονίκης!
αφιερωμένο στις μελαγχολικές Κυριακές
και στις υπέροχες μπουγάτσες που χορταίνουν
τις μοναξιές μας...
να έχετε ένα όμορφο σαββατοκύριακο, ομορφιές μου!!!

9 σχόλια:

Chryssa είπε...

Πότε θα σε πάρουμε μαζί με το λιοντάρι να πάμε για μπουγάτσες????
Ε?????????

Καλό σαββατοκύριακο καλή μου φω!!!

:)

Aurangel είπε...

Ωραίες οι μπουγάτσες ε? Είσαι τυχερή που τις τρως με παρέα το άλλο πρωί. Εγώ πάντα μόνη τις καταβροχθίζω!!!!!!!

Την επόμενη φορά θα αφιερώνω το μισό κομμάτι στο άλλο μου, ιδανικό μισό.
Σε ευχαριστώ πολύ για το ταξίδι μέσα από τα βίβλια που μου ΄φερες στο μάθημα.
Καλό σαβ/κο καρδιά μου!
Angel kiss

Ανώνυμος είπε...

που ειναι;ειπα-μη βιαζεσαι μου λεει...καλο σαββατοκυριακο... απο το νοτο

bright Φω είπε...

Βρεεε τις μπουγάτσες!!!!
Εκαναν θραύση. Κανένας δεν πρόσεξε το φως μέσα από τις γρίλιες, αλλά και οι μπουγάτσες -αν το καλοσκεφτούμε- τι είναι; ένα φως στο στομάχι μας!!!!

*chryssa, χρυσαφένια μου*

εννοείται ότι ένας γλάρος, μια χρυσαλίδα και ένα λιοντάρι κρίνεται απαραίτητο να πάνε για μια μπουγάτσα με τυρί ο πρώτος, μια μπουγάτσα με κρέμα η δεύτερη και μια μπουγάτσα με κρέας το τρίτο!!!
Δέχεστε;;;
Άντε και μπορούμε και να τις μοιραστούμε τις μπουγάτσες για να μην ριχτεί κανένα ζώον...

φιλιά μπουγατσοκανελομένα!!!!

bright Φω είπε...

*φίλοι μου από τον νότο*

ξέρετε ότι έχω αρκετούς εκεί κάτω... εσείς πρέπει να είστε ο Κ και η Δ...
να θυμηθώ να γράψω μια ιστορία με αυτά τα δύο γράμματα κάποια στιγμή...
ο Κ όπως πάντα ανυπόμονος, ενώ η Δ με ξέρει καλύτερα...
χάνομαι για να σας λείπω και να με αποζητάτε! Είμαι και ψωνάρα, πως να το κάνουμε!

φιλιά μπουγατσοαλευρωμένα!!!

bright Φω είπε...

*aurangel, ταξιδιάρικη ψυχή*

αν αφιερώνουμε το μισό της μπουγάτσας στο άλλο μας μισό (είτε υφίσταται είτε όχι) και δεν το τρώμε, θα κάνουμε και λίγη δίαιτα... pas male!!!
ελπίζω εκεί που θα πας να φας υπέροχα γλυκίσματα και με πολύ καλή παρέα!!!!
καλό ταξίδι και τα βιβλία να τα διαβάσεις, όταν επιστρέψεις...

φιλιά μπουγατσογλυκένια!!!!

Ανώνυμος είπε...

Γέλασες και εσύ όταν σου είπα τι νόμιζα και με αποστόμωσες με εκείνο το «αγάπη μου, δεν μπορώ να είμαι υπεύθυνος για ότι σου συμβαίνει».

Nice.

Καλησπέρα!!

-m-

bright Φω είπε...

*nice mirni*

καλώς ήρθες στο σπιτικό μου!
χαίρομαι που κάτι σου άρεσε.

καλησπέρες και σε σένα μπουγατσένιες!!!

(είμαι στον κόσμο της μπουγάτσας σήμερα)

Ανώνυμος είπε...

Άργησα, αλλά ήρθα κι εγώ!
Πολύ ωραίο έγινε το κειμενάκι σου!
(Και, βέβαια, αν έχουν αφήσει τόσο βαθιά εντύπωση οι μπουγάτσες κι όχι το φώς μέσα απ' τις γρίλλιες, "φταις" εσύ με το υστερόγραφό σου...)

πολλά φιλιά